De hel in het noorden

Zaterdagmiddag om 11:48 vertrokken mijn zwangere vrouwtje en ik richting Eernewoude waar we een nachtje bij familie gingen logeren, die daar op vakantie zijn, om zondag de marathon van Leeuwarden te gaan lopen. Om 14:00 uur aangekomen aldaar konden we gelijk aanschuiven om de wedstrijd van de toekomstige wereldkampioen te bekijken. Op het menu stond die avond natuurlijk spaghetti, voor de nodige koolhydraten. De volgende morgen om 07:30 uur opgestaan na wat knackers met kaas en een bakje noodles gegeten te hebben vertrokken Dirk (oom), Dick (neef) en ik  om 8:45 uur richting Leeuwarden waar om 10:30 uur gestart ging worden. Ik had voor de start besloten de eerste kilometers te kijken hoe het ging met het toch wel erg warme weer. Na wat kilometers gelopen te hebben ging het best aardig en zat ik op schema van 3 uur, wel werd mijn hartslag steeds hoger en werd het alsmaar warmer. Halverwegen kwam ik door als 7e in een tijd van 1:30:59. Daarna werd het zwaarder en ging het steeds langzamer, de zon verdween maar het werd warmer, mijn hartslag werd nog hoger en ik kreeg het steeds warmer. Bij elke drinkpost ging ik wandelen en maakte ik mezelf helemaal nat en dronk veel water. Om vervolgens weer wat verder te sjokken naar de volgende drinkpost. Uiteindelijk heb ik het toch gered, maar wat kan een marathon lopen toch veel pijn doen, en wat kunnen benen zwaar zijn, mijn hoofd wilde nog wel maar mijn lijf kon echt niet meer. Ik kwam als 7e van de 29 mannen senioren over de finish en overal was ik 32e van de 182 marathon lopers. 50 lopers moesten afhaken en haalde de finish niet. Mijn tijd was 3:29:54.
Na natuurlijk een patatje met een frikandel speciaal gegeten te hebben, keerde we huiswaards, en heb ik mijn moeie lijf op bed gelegd.
Volgende keer beter, dat word 10-10-'10 De Marathon van Eindhoven.