Marathon Rotterdam

Vandaag was het dan eindelijk zover, na weken hard trainen liep ik vandaag mijn 29e marathon. Na een reeks teleurstellende wedstrijden hoopte ik dat het vandaag weer eens lekker liep. De knie wil nog steeds niet erg dus die was ingetapet vandaag.
Samen met loopmaten Matthijs en Pascal reisde ik al vroeg per trein naar Rotterdam. Het was nog wat fris maar het beloofde een zomerse dag te worden, de angst van elke marathonloper natuurlijk.
Na omgekleed te hebben gingen we richting startvak aldaar wat warm gedribbeld en nadat Lee Towers "You never walk alone" ten beste had gegeven klonk het kanonschot en konden we de strijd met de mythische afstand aangaan. Met Pascal aan m'n zijde liep ik de kilometers, het plan was om 4:30 min/km te gaan lopen. We zochten onze weg in de menigte dat ging goed want we mochten vrij vooraan starten. Na een paar kilometer merkte ik al dat ik het wat benauwd had en de ademhaling niet helemaal op orde kreeg. Het tempo lag iets te laag  (4:37 min/km) maar dat namen we voor lief. We hobbelde zo onze kilometers en ik kreeg het al zwaarder en zwaarder, of het nou het weer was of wat anders ik weet het niet. Maar wel had ik door dat het een barre strijd ging worden. Bij 19 kilometer moest ik Pascal vaarwel zeggen want m'n tempo zakte nog verder.

Ik dronk elke drinkpost goed en nam m'n gelletje maar kwam er niet meer bovenop. Het tempo zakte richting de 5:30 min/km. Ik liep van drinkpost naar drinkpost omdat ik dan van m'n zelf even mocht wandelen om te drinken.

Bij 30 km stonden de meegereisde supporters die me een heerlijk blikje Cola aangereikte waar ik al kilometers naar uitgekeken had. Ik hobbelde door en door een paar keer struikelde ik bijna over m'n eigen benen. Na een kilometer of 33 kwam loopmaat Matthijs die zijn race prima ingedeeld had voorbij. Na de ronde om de Krallingse plas weer aan gekomen bij de supporters schare die me luid aanmoedigde. In m'n pijn kreeg ik er een brok van in m'n keel. Ik knokte door en door de muziek en de vele mensen die de hele route langs de kant stonden hielden me op de been. Regelmatig zag ik een loper op de grond liggen met kramp of zelfs opgevangen worden door publiek.

Uiteindelijk kwam dan eindelijk de
Coolsingel in zicht.
Ik kwam de finish over in een teleurstellende tijd van 3:41:40 met één schrale troost dat ik het weer gered had. Enige gepaste trots was er wel toen ik hoorde dat er maar liefst 1300 loper uitgevallen waren.
Pascal was tevreden met zijn race hij liep 3:30:51. Matthijs liep in z'n debuut marathon een prima tijd van 3:28:25