Two Rivers marathon

9 feb stond ik klaar voor vertrek naar mijn 39e marathon, helaas zag ik bij nog een laatste blik op de website van de Two Rivers marathon in Zaltbommel dat vanwege een storm genaamd Ciara de boel afgeblazen was.
Na enkele dagen verscheen er op de website dat de mogelijk geboden werd om als nog de medaille te verdienen.
Het was makkelijk, loop het Two Rivers parcours voor eind maart bewijs dit op horloge of telefoon en je kan je welverdiende medaille ophalen bij de hoofdsponsor van de marathon.
Voor mij was deze optie een uitkomst aangezien ik graag mijn 40e marathon op 5 april in Rotterdam wil lopen moest ik wel even deze 39e voltooien.
Een plan was snel gesmeed, 23 feb moest de dag worden en m’n vader op de fiets mee voor verzorging onderweg.
De dagen voor de 23e werd het al een beetje duidelijk dat het toch weer onstuimig weer werd en dus een barre tocht zou worden.
Om 8 uur vertrokken m’n pa en ik per auto met fiets achterop richting het winderige en drijfnatte Zaltbommel.


Aldaar aangekomen stond er gelukkig nog een tent van de carnaval van zaterdag en konden we de auto er half onderzetten om nog droog te kunnen aankleden en de fiets af te laden.
Om een uur of 9 begon het avontuur ik in korte broek en hemdje en m’n vader ingepakt in zijn regenpak op de fiets. De wind gierde door de straten en de regen kwam met bakken uit de hemel, ik dacht meerdere keren “waar zijn we aan begonnen, dit is eigenlijk gewoon gekkenwerk”. We hadden de route goed bestudeerd en er stonden nog wat pijlen op de weg gelukkig. Ook had ik een horloge geleend van loopmaat Roel waar je de route op kon zetten om zo te navigeren.
Makkelijk was het allemaal niet maar het ging, gelukkig was de route niet erg ingewikkeld dat scheelde nog.
De eerste kilometers waren lastig met de draaierige wind rond gebouwen, tempo kon ik redelijk vlak houden (4:40 min/km).
Na 12 kilometer draaide we totaal doorweekt de dijk langs de Maas op waar we sommige stukken voortgestuwd werden door de wind maar ook vaak de wind en regen van opzij hadden omdat de dijk zo door het landschap slingert. Soms ging de regen over op kleine hagel dat was verre van lekker op m’n blote lijf.
Het tempo was inmiddels iets omhoog gegaan (4:35 min/km) en ik voelde me nog prima na 13 km in het 1e en 13 in het 2e uur. Na een kwartier zonder regen begon het weer lekker te druppelen inmiddels. Na 30 kilometer richting de dijk langs de Waal waar er nog een kilometer of 12 tegen de wind in beuken op ons lagen te wachten. Het tempo zakte lekker (5:30 min/km), sommige stukken stonden we bijna stil, gelukkig was het weer even redelijk droog.
De kilometers tikte langzaam weg en in de verte doemde Zaltbommel weer op. De laatste kilometer lekker zonder wind tussen de huizen naar de denkbeeldige finish die op 42 kilometer en 195 meter op ons wachten.
Ik drukte mijn horloge uit op 3:25:53 eigenlijk nog een verbazingwekkende tijd onder deze omstandigheden besefte ik.
Snel wat natte kleding uitgedaan en de kachel in de auto opgestookt via de hoofdsponsor waar ik mijn welverdiende medaille en finish biertje op kon halen naar huis om na te genieten van deze bizarre tocht die eigenlijk gekkenwerk was, des te mooier was mijn 39e marathon.