Berenloop

Lang heb ik toegeleeft naar deze dag, de dag van de Berenloop. Deze marathon staat te boek als erg mooi maar ook wel zwaar.
Vrijdag kwamen we na 2 uur auto rijden, 1:45 uur op de boot en nog eens 15 min. in de auto om 15:15 uur aan bij ons mooie huisje voor dit weekend Terschelling.
Natuurlijk had ik voor deze mooie marathon wat supporters meegenomen, mijn lieftallige vrouw en zoon en mijn schoonouders Peter en Ria.
Zaterdagochtend vroeg uit de veren voor de Breakfastrun waar ik samen met mijn vrouw (die sinds kort ook weer aan de hardloperij is) aan mee deed.
Lekker gelopen, door het bos over een wat glooiend terrein, al was het voor mijn vrouw wel wat zwaar maar toch voltooiden we deze 5 km in een keurige tijd, 31:20.
Onze zoon stond net voor de finish klaar om het laatste stukje mee te rennen, fantastisch dat kleine mannetje!
Zondag stond voor mij het echte werk op het programma. Om 11:30 kwam ik aan in de sporthal waar de kleedruimte was. Ik had wel een beetje pijn in mijn buik van de zenuwen, blijft toch spannend een marathon ook al was het mijn 17e.

De kledingkeuze was lastig, het was een graad of 10, bewolkt en een klein beetje wind. De verwachtingen waren dat het droog bleef dus koos ik voor de korte broek en een t-shirt met daaronder een thermoshirt zonder mouwen.
Na wat warm gelopen te hebben ging ik richting startvak waar het nog ff een kwartiertje kou kleumen was, voordat we om 12:35 uur onder de luide klank van een scheepstoeter met 500 marathonlopers van start gingen.
Het plan van vandaag was lekker lopen en proberen een tempo van 4:30 min/km te lopen om uit te komen in een tijd van 3:10:00.
Na de start waren de zenuwen weg en voelde ik me goed, ik wurmde in de smalle straatjes door de massa heen en kwam gelijk lekker in mijn ritme. Na een kilometer of 2 zag ik iets voor me een groep van een man of 20 lopen waar ik graag bij wilde lopen, met elkaar loopt het toch beter als alleen met hier en daar wat tegenwind. Na wat kilometers van +/- 4:18 min/km sloot ik me na 8 kilometer aan bij deze groep waar de samenwerking redelijk goed was en we bijna allemaal wel even op kop liepen.
In deze groep liep ook hardloopkennis Richard Groenendijk uit Lekkerkerk.
Er werd wat gepraat en gelachen in de groep, ik voelde me goed en kon het tempo van 4:22 min/km gemakkelijk volgen.
Ik moest me inhouden niet harder te gaan, ik had goed in mijn hoofd dat er nog vele zware kilometers komen zouden.
Bij de drinkposten waar ik elke keer al lopend iets probeerde te drinken (ik heb niet super veel nodig met dit weer) viel de groep een beetje uit elkaar, maar groepeerden weer na enkele honderden meters.
Na de drinkpost van het 15 km punt liep ik wat kilometers alleen over de glooiende duinpaden (ik keek wat om me heen en genoot van de natuur) omdat de groep niet meer aan kon sluiten. Bij de volgende drinkpost (19,5 km) pleegde ik even een plas en nam ik snel ff een gelletje en kon ik zo weer aansluiten bij de inmiddels wat kleiner geworden groep. Ook het tempo zakte en Richard  besloot maar eens het tempo op te voeren, alleen ik kon volgen. Samen liepen we een straf tempo van +/_4:18 min/km. Halverwege kwamen we door in 1:32:35. De kilometers vlogen om en we snelden door de Terschellingse duinen, we praatten af en toe wat en hadden al bedacht dat we team krimpenerwaard waren.
We haalde de één na de andere loper in.
Richard hield het schema 3:10 nauwlettend in de peiling en na 30 kilometer lagen we 5 minuten voor op schema.
Ik nam nog een gellletje om de laatste zware kilometers geen honger te krijgen.
Mijn lijf voelde nog steeds goed toen we bij het 32 km punt onder luid gejuich mijn supporters
passeerden en ik nog een flesje sportdrank aangereikt kreeg van mijn vrouw.
Bij km 33 moesten we steil omhoog over een duin heen en weer naar beneden het mulle zand in om een kilometer of 3 over het strand te lopen. Ik kan je zeggen dat dit best zwaar is als je er al wat kilometers op het zitten. Het zand was niet echt zacht maar hard was het zeker niet. Het praten tussen Richard en mij was inmiddels aardig over en we knokten ons over het strand, we zeiden af en toe alleen "zwaar he".
Het tempo zakte op het strand flink naar 4:41, 4:50 en 5:00 min/km.
Toen we na ruim 35 km het strand via weer een mul stuk zand het strand weer vrij steil verlieten konden we ons herpakken en liepen we weer netjes kilometer tijden van rond de 4:30 min/km.
Richard kreeg het wat zwaar en zei ga jij maar ik kan niet meer, Richard ging een stapje langzamer lopen en ging alleen verder. Bij het 40 kilometerpunt keek ik op mijn horloge en besefte ik dat er vandaag wel eens een pr. in kon zitten. Ik zette nog maar eens een beetje aan voor zover je dat nog kan na 40 km en liep de laatste kilometers in 4:19 en 4:18 min/km.
Na wat bochten kwam kwam de finish in zicht waar je de laatste honderden meters over een rode loper liep en door honderden mensen luid klappend onthaald werd. Natuurlijk stonden ook mijn eigen supporters hier tussen.
Op een levensgroot scherm boven de finish zag ik mezelf lopen, leuk gezicht en met kippenvel over mijn hele lichaam kwam ik in een nieuw PR. over de finish. Na de streep pufte ik wat uit en zag de eerste vrouw finishen die het even niet zo best meer had, Richard (3:06:29) was inmiddels ook binnen en we gaven elkaar een hug op de goede samenwerking.
Aangekomen bij de medaille uitreikers kreeg ik mijn welverdiende medaille omgehangen door mijn allergrootste fan, mijn zoon.
Mijn tijd was 3:04:47 met deze tijd was ik 2e bij mannen senioren recreanten en liep ik 18 sec. van mijn oude pr. af, overall was ik 24e.
Het was echt een schitterende marathon en ik heb er echt van genoten.
Ik wil langs deze weg graag mijn supporters bedanken voor dit heerlijke weekend.