Egmond Halve Marathon

Vandaag stond mijn eerste haas klus op het programma.
Mijn jongste zusje Nanda (32) wilde graag eens een halve marathon lopen. Ze wilde natuurlijk dat haar grote broer en personal trainer met haar mee liep.
Omdat het ook een beetje in mijn trainingsschema moest passen werd het wel één van de zwaarste halve marathons van Nederland, de ''Egmond Halve Marathon'' .
Na maanden van training was het vandaag dan eindelijk zover voor haar. Vanmorgen om 10:00 uur reisden we per auto af richting Alkmaar, om daar op een pendelbus richting Egmond aan Zee te stappen.

Het was erg druk in Egmond maar alles liep gesmeerd bij deze goed georganiseerde wedstrijd.
Eenmaal in de sporthal moesten we een kleding keuze maken, erg lastig met dit weer het was fris en er stond wat wind maar de zon liet zich ook nog even zien.
De keuze viel toch op een shirt met lange mouwen, dit bleek achteraf een prima keuze.
Het plan voor vandaag was ''uitlopen'' met in ons achterhoofd een tijd van onder de 2 uur.
Het startschot klonk en duizenden lopers kwamen in beweging na een kilometer of 3 door Egmond geslingerd te hebben begon het echte werk, we gingen voor 7 km het strand op.
Er was een vrij smal pad hard zand tussen water en mul zand waar iedereen graag op wilde lopen een prachtig gezicht als je voor en achter je keek, zo'n lange stoet lopers.
Het ging Nanda goed af op het strand waar we zelfs nog aangemoedigd werden door wat trouwe supporters, onze ouders.
Toen we na een uur 10 kilometer afgelegd hadden wist ik dat 2 uur niet haalbaar was met dit zware parcours, maar dat deerde niet.
Door het mulle zand stijl omhoog het strand af was geen pretje voor Nanda die met een rood hoofd boven kwam.
De tweede helft ging op en af door de duinen heen er stond hier weinig wind Nanda stroopte haar mouwen maar eens op want het werd toch een soort warm. Vele lopers stopte om wat uit te doen en je zag hier en daar kleding langs de kant liggen.
Na 16 kilometer kreeg Nanda het wat zwaarder maar kon haar tempo houden ze pakte als een volleerd loper in de loop wat drinken en een banaantje aan en ging op doorzettingsvermogen door. Met het aanbreken van de laatste kilometer werden al vloekend nog wat hoogtes genomen, maar ook dat kwam goed. Uiteindelijk kwamen we na 2:07:34 juichend over de finish. Waar na een welverdiende medaille onze trotse ouders weer op ons stonden te wachten met een kit-kat en een banaan.
Langs deze weg wil ik nog even kwijt dat ik trots op je ben Nans je hebt je er prima doorheen geslagen.