Marathon Rotterdam

Al maanden geleden schreef ik bij 13 april 2014 met rode stift in mijn agenda; Rotterdam lopen.
Het werd weer eens tijd voor een goede en snelle marathon dacht ik zo. Maar naar mate de tijd vorderde en dichterbij kwam nam het enthousiasme wat af. De voorbereiding naar deze marathon verliep verre van vlekkeloos. Lang verkeerde ik in slechte vorm met vermoeide en erg zware benen, en tot overmaat van ramp kwam er twee weken geleden ook nog een ontsteking/overbelasting aan mijn hiel bij.
Dus de laatste weken van de voorbereiding nauwelijks gelopen en pijnstillers/ontstekingsremmers geslikt.
Ik had deze week wat onderzoek op het world wide web gedaan naar sporten met pijnstillers en kwam tot de conclusie dat er wat sporters zijn die kramp krijgen tijdens het sporten na het gebruik van pijnstillers.
Vrijdag haalde ik vast mijn startnummer in Rotterdam op om zondag wat meer rust te hebben in mijn voorbereiding.
Zondagmorgen stapte ik na een stevig ontbijt met poffertjes al vroeg op de trein naar Rotterdam, het is mooi om te zien dat alles en iedereen richting en in Rotterdam met hardlopen bezig is.
Na een kleine wandeling kwam ik aan in de omkleedtent waar de spanning voelbaar was, ook ik voelde me wat gespannen al was het mijn 22e, het blijft de marathon.
Na me in mijn VS-sport wedstrijdpak gehesen te hebben en de raceschoenen (Saucony Kinvara) te hebben aangedaan, liep ik goed warm.

Om 10:00 uur ging ik richting startvak waar het al gezellig druk was en toen vlak voor de start Lee Towers ten tonelen verscheen om "you never walk alone" te zingen stond er meters hoog kippenvel op mijn lijf, fantastisch om te horen dat er duizenden mensen meezingen.
Om 10:30 uur klonk het kanonschot en gingen we met meer dan 10.000 lopers op pad om de strijd met de marathon aan te gaan.
Mijn plan voor vandaag was lekker lopen en kijken waar het schip zou stranden. Ik kon gelijk een lekker en energiezuinig tempo (4:22 min/km) pakken, wat erg goed voelde.
Het tempo voelde erg goed en sommige kilometers konden zelfs iets harder maar ik probeerde me in te houden met nog vele kilometers in het verschiet.
Ik kwam nog een oude bekende hardloopkennis tegen (marathon Utrecht 5 jaar geleden) waar ik wat kilometer mee liep en wat kletste.
Het was vandaag prima weer en er stonden dan ook tienduizenden toeschouwers langs het parcours en regelmatig hoor je je naam (staat op het startnummer) roepen. Op een gegeven moment was er zelfs een groepje mensen dat met elkaar 'Erwin, Erwin, Erwin'  gingen roepen, nou dan ga je hoor.
Ik dronk al lopend goed bij elke drinkpost om kramp te voorkomen.
Halverwege waren de 5 kilometer tijden 22:51, 21:44, 21:56 en 22:03 min. en mijn halve marathontijd was 1:33:39.
Iets later werd ik nog luid aangemoedigd door mijn ouders en kreeg nog een lekker verfrissend flesje water aangereikt.
De hoop op een mooie tijd begon te komen maar eenmaal over de helft moest ik iets meer gaan geven en werd de hartslag iets hoger, maar kon nog een 5 km tijd neerzetten van 22:39 min.
Voor het ingaan van het Kralingse bos werd ik nog luid aangemoedigd door m'n zus en haar gezin, dit gaf moed voor de komende zware kilometers.
Na 30 kilometer voelde ik de spieren wat strammer worden en begon de kramp op te komen ik moest de komende 10 kilometer maar liefst 4 keer op het asfalt gaan liggen om de kramp door toeschouwers
uit mijn benen te laten drukken.
Het gekke was dat ik tussen de kramp door nog redelijk tempo kon houden.
Maar na 40 kilometer was het helemaal over en was de gang er definitief uit en ik stiefelde richting finish.
Op de Coolsingel hoorde ik niks of niemand meer en zag alleen het asfalt voor me en de finish, terwijl er toch duizenden mensen langs de kant stonden.
Ik finishte in een tijd van 3:24:50 met benen die niks meer wilde. Een klein beetje teleurgesteld over de gelopen tijd was ik wel maar ik liep toch mijn 22 marathon uit vandaag en dat vond ik met zo'n voorbereiding nog best knap van mezelf.
Nu ff een kleine rust periode en dan weer lekker wat trainen.