Na de matige 20 van Alphen heb ik me eerste op ons nieuwe huis gestort wat inmiddels klaar is. De wel bekende knie lijkt heel langzaam iets beter te gaan maar is zeker nog niet over. Wel heb ik veel getraind de afgelopen tijd er zaten diverse weken van dik boven de 60 kilometer tussen en in heel september liep ik 300 kilometer.
Er staat ook weer een marathon op de planning, samen met loopmaat Roel ga ik de marathon van de Ronde Venen lopen. Omdat we met trainingen ook wel eens wat offroad lopen was het plan om een trail te gaan lopen snel geboren. In het kader van goede training voor de komende marathon waar ook wat trail stukken in zitten zijn we vandaag afgereisd naar Drunen om daar deel te nemen aan de 33 km lange Devils Trail.
We wisten niet echt wat ons te wachten stond maar dat het enig sinds zwaar kon zijn wisten we uiteraard.
Toen we in het startvak stonden met een loper of 100 was er duidelijk te zien dat wij geen trailrunners zijn want 90% van de lopers had een camelbag (rugtas met water) op. Het was vandaag wel prima zomer dus goed drinken was noodzaak, dit werd nog eens benadrukt door de speaker van dienst die melde dat het erg verstandig was om bij de 2 drinkposten te stoppen en goed voor jezelf te zorgen.
Om 11 uur klonk het startschot en gingen we na 100 meter asfalt de bossen van de Drunse duinen in. Mijn plan was om lekker op gevoel te lopen en niet te veel naar de tijd te kijken. De kilometers over wat bredere paden in het bos gingen lekker (4:30 min/km). Bij kilometer 8 na de drinkpost doemde de eerste mulle zandberg op eenmaal boven was er prachtig uitzicht over een flinke zandvlakte die bedwongen moest worden. Door de droge zomer was het zand extra mul was ons verteld bij de start nou dit klopte wel want er was geen doorkomen aan het tempo zakte naar boven de 5 min/km. Na de zand vlakte was het afwisselend en erg mooi maar zeker zwaar duinenpaden, bospaden en zandvlakte wisselde zich af in het parcours. Bij de 27 kilometer was weer een drinkpost inmiddels was ik een paar keer verkeerd gelopen maar gelukkig werd ik elke keer binnen enkele tientallen meters gecorrigeerd door ander lopers. Bij de drinkpost dronk ik goed om vervolgens de strijd met de laatste kilometers aan te gaan. De laatste kilometers waren 'mooi' over hele smalle bospaden waar het op en af ging en je goed op moest letten niet te struikelen over boomwortels. Toen ik in de verte de muziek en speaker van de finish hoorde was ik toch wel een beetje opgelucht dat ik er bijna was want de benen waren aardig op. Uiteindelijk finishte ik in een tijd van 2:46:07 als 14e, maat Roel was helemaal klaar en kwam na 3:15:54 total loss als 43e over de finish. Het was een mooie ervaring en zeker voor herhaling vatbaar maar nu eerst uitrusten en wat doortrainen voor de marathon van 18 november.
Geweldig zwaar en een mooie tijd
BeantwoordenVerwijderen