Rotterdam marathon

Eindelijk was het vandaag dan zover, m’n 40e marathon.

Zo gepland dat deze gelijk viel met de 40e marathon van Rotterdam. De hele week een beetje gespannen geweest voor deze dag. Vanmorgen om even over 8 uur op de trein gestapt richting Rotterdam. Het was vandaag super loopweer weinig wind en een graad of 12. In Rotterdam aangekomen ging we in een grote stoet lopers richting de kleedruimte in de Doelen. Ik was lekker vroeg dus kon lekker rustig aan doen, onder het omkleden nog wat meegenomen pasta gegeten. Om 9:30 uur was het tijd om m’n tas in te leveren en in mijn korte broek en hemdje naar buiten te gaan dat was wel een soort fris even. Vervolgens dribbelde ik wat richting de startvakken vlak voor de Erasmus brug. Ik mocht in het voorste vak plaats nemen net als Erben Wennemars die naast me liep.

Even voor 10 uur kwam Lee Towers naar boven in een hoogwerker om het wel bekende “you never walk alone” ten best te brengen, kippenvel uiteraard. Om precies 10 uur klonk het startschot en kwam de mensenmassa van zo’n 17000 marathonlopers in beweging (deels estafettelopers). Het plan van vandaag was gewoon lekker lopen in een tempo wat goed voelt en niet te hard starten. Ik vond een lekker tempo van zo’n 4:35 min/km en liet me niet teveel verleiden te hard te gaan. Zo hobbelde ik lekker de kilometers door al had ik wel wat pijn in mijn buik maar probeerde er niet aan te denken en rond te kijken. Een goede afleiding waren de vele bekende die naar Rotterdam afgereisd waren. Dan stond onze buurman tevens hardloopmaat met zijn zoon aan de kant en dan weer mijn vader of zusje met d’r man. Na een kilometer of 20 in dit tempo gelopen te hebben zakte het tempo iets en ook de buikpijn gelukkig. Het fantastische om te zien hoeveel dol enthousiast publiek er aan de kant stond de hele 42 km lang. Ik keek de hele weg al uit naar kilometerpunt 32 waar weer wat support stond in de vorm van mijn vrouw, kinderen, schoonouders en moeder. Ze stonden gewapend met spandoeken langs de weg, ik had moeite mijn tranen te bedwingen. 

Met in gaan van de ronde Krallingsebos begonnen de benen wat zwaar te worden en zakte het tempo net boven de 5min/km. Bij km 39 stond weer het zelfde groepje als bij 32 km om te wachten eenmaal gepasseerd hoorde ik naast me “hé pap, ik loop mee naar de finish” Levi mijn oudste zoon van 10 vond het wel wat om door een haag van publiek te lopen en zo naar de finish gestuwd te worden. Wat genoten we samen van het luide publiek geweldig om samen mee te maken. Hand in hand met onze armen in de lucht passserde we de finish. Geweldig genoten van mijn 40e marathon die ik liep in 3:23:52 dankzij alle mensen die speciaal voor mijn naar Rotterdam gereisd waren en uiteraard de rest van de 10 duizenden supporters langs de weg.