Utrecht marathon

 

Eindelijk was het vandaag dan zover, na weken hard trainen stond vandaag de Utrecht marathon op het programma. Voor mij een jubileummarathon, want het was m'n 25e en deze marathon was ook het decor van een serieuze poging om mijn pr. onder de 3 uur te brengen.
Per auto vertrok ik richting Utrecht, ik vond een mooi gratis parkeerplekje 1,5 km van de start. Bij de start aangekomen bleek het nog eens 1 km lopen te zijn naar de kleedruimte, het deerde me niet en ik probeerde te ontspannen. De hele week gierden de zenuwen al door mijn lijf maar nu ik er eenmaal was, was ik rustig.

Alles leek ook mee te zitten vandaag; het was perfect loopweer, ik voelde me fysiek en mentaal sterk en ook aan de verzorging onderweg lag het niet, want m'n supporters waren vandaag massaal uitgerukt met spandoeken en al en m'n zoons droegen beide een shirt met de tekst "25 marathons voor papa, onze held"

Het plan voor vandaag was duidelijk, kilometers van +-4:14 min. lopen.
Om 12:15 uur klonk het startschot en was het zaak rustig te blijven en niet te hard te starten. Dit lukte goed, na de eerste kilometer liep ik samen met de 3 hazen van de 3:00 uur voorop in een grote groep.

Vele kilometers volgden we met het steeds kleiner worden groepje een tempo van +- 4:14 min/km. Ik sloeg elke drinkpost over omdat ik kon vertrouwen op m'n supporters die op meerdere plekken met een flesje drinken stonden. Het stuk in de stad was lastig lopen over de ongelijke klinkerstraat, maar het tempo bleef goed voelen. Mijn hartslag bleef mooi laag, halverwege kwamen we met een groepje van een man of 8 door in 1:27:52. Na de eerste ronde werd het een stuk rustiger op het parcours, want de halve marathonlopers hadden het erop zitten.
Bij het 23 kilometerpunt stonden m'n vrouw en schoonouders, maar ook mijn 2 boys, toen ik ze zag moest ik ff slikken (sport is emotie).

Na 25 kilometer begon m'n hartslag licht te stijgen, maar ik kon nog steeds het beoogde tempo met de groep mee blijven lopen.
Met het 30 kilometerpunt in zicht moest ik de groep laten gaan en aangemoedigd door de hazen, die er bij 30 kilometer uit gingen, vervolgde ik alleen m'n weg.
Het was zaak de schade zoveel mogelijk te beperken maar dit viel niet mee, de benen hadden er weinig zin meer in. Het tempo zakte naar +-5:00 min/km en in de eenzame kilometers die volgde verwerkte ik dat er vandaag geen tijd onder de 3 uur in zat. Af en toe haalde ik nog een wandelende hardloper in, dit gaf me nog het gevoel dat er nog iets van tempo in zat bij mij.
Met de finish in het zicht hoorde ik de speaker klinken de woorden waren "daar is Erwin van der Ham die z'n 25e marathon volbrengt".

Dit is natuurlijk geweldig en de laatste meters liep ik met torenhoog kippenvel op m'n hele lijf met neef Jordy aan m'n zijde. Ik probeerde iets te versnellen, maar voelde de kramp opkomen.
Het was een geweldig gezicht; gelijk achter de finish stonden m'n supporters met z'n allen luid juichend klaar om mij te onthalen.
Mijn tijd was uiteindelijk 3:08:13 met deze tijd werd ik 9e in m'n categorie en 19e overall.
Ondanks mijn teleurstellende tijd was het een fantastische dag.
De spreker stond ook al klaar met z'n microfoon om mij om een korte reactie te vragen.

 

 



Ik werd bedolven onder bloemen en andere leuke cadeaus. Van mijn lieve vrouw kreeg ik een mooie beker als aandenken aan m'n 25e marathon.
Langs deze weg wil ik mijn familie
danken voor deze geweldige dag.
Het was legendarisch voor mij!!!!