Marathon Antwerpen

Vandaag was het zover, het klapstuk van mijn 5 marathons in 6 maanden, de marathon van Antwerpen.
Gisteren ontvluchten we de feestelijkheden van Koningsdag in Nederland en vertrokken we richting onze zuiderburen om mijn 36e marathon te gaan lopen.
Samen met vrouw en kinderen die me bij deze belevenis ondersteunde kwam ik aan op de marathon-expo om het startnummer op te halen.



Het is altijd weer een speciaal iets, vooral in het buitenland voel je je echt een atleet tijdens zo'n marathonweekend.

We haalden mijn startnummer op en liepen een rondje over de expo waar vele sponsoren hun waar probeerden te slijten. Het was leuk om te zien dat een grote sponsor alle deelnemers op een groot spandoek gedrukt had.

We renden door de regen terug naar de auto om ons hostel op te gaan zoeken. Aldaar kwamen we in een leuk knus kamertje met 2 stapelbedden, een wc en een douche, prima dus zo voor 2 nachtjes.
Uiteraard moesten we nog opzoek naar een goed Italiaans restaurant voor de nodige koolhydraten. Na wat informatie ingewonnen te hebben bij de receptioniste van het hostel gingen we opzoek naar "Giovanni" dat was volgens haar de beste Italiaan van Antwerpen.
Na een kleine wandeling door deze mooi stad kwamen we aan in een leuk pittoresk bomvol Italiaans restaurantje. Daar zaten we dan midden in Antwerpen in onze Koningsdagkledij.
Het is fantastisch om te zien hoe onze kleine boys dit beleven in zo'n weekend in zo'n grote stad.
Na een flink bord pasta keerden we terug naar ons hostel om lekker te douchen en vroeg onder de wol te kruipen.


Vanmorgen om 7 uur klonk de wekker en kon het hardlooppak aan. Ondanks de graad of 12 en aanhoudende regen liep ik uiteraard gewoon in korte broek en VS-sport singletje. Het was natuurlijk super loopweer maar voor m'n supporters was het wat minder, al zei mijn oudste zoon wel "pap we zijn niet van suiker hoor". Na een stevig ontbijt liepen we richting start die aan de andere kant van de Schelde was. Alleen de route er heen was al een belevenis; door de 572 meter lange Sint-Annatunnel die zich 31,57 meter onder de grond bevindt, daar was het gelukkig droog. Eenmaal aan de andere kant ging ik richting startvak en m'n supporters gingen terug door de voetgangerstunnel om een plek bij het 6 km punt te zoeken.
In het startvak was het leuk te zien dat iedereen zijn nationaliteit in de vorm van een vlaggetje op het starnummer had staan. Ik was een van de weinigen in een singletje en werd door een Belg aangesproken met "allee ge hebt kippenvlees". Erg grappig dat taaltje. Het geeft altijd een erg mooi gevoel dat er zoveel nationaliteiten met 1 idee bij elkaar staan terwijl er zoveel ellende in de wereld is, en ja dat geeft me "kippenvlees"elke keer weer.
De laatste paar marathons ben ik wat minder gefocust op de tijd en wil ik gewoon lekker lopen. Dat was ook vandaag het plan. Ik zag de pacer van 2:59 staan en even dacht ik "zal ik" maar ik geloofde niet dat dat er op dit moment in zou zitten met met deze knie. Ik stond in het startvak naast de pacers van 3:15, ik besloot daar maar eens een poosje achteraan te gaan hobbelen (4:37 min/km) en te kijken hoe dat voelde.
Toen het startschot klonk kwam de massa marathonlopers van zo'n 6000 lopers in beweging (dit evenement is qua marathon niet groot, het is meer de 10 miles van Antwerpen die het evenement groot maakt, er doen over alle afstanden 40,000 lopers mee). Ik sloot gelijk aan in een grote groep achter de 3:15 pacer, dit voelde prima en comfortabel. Het was wel lastig in de grote groep, je moet altijd goed voor je kijken en opletten. Je hoorde elke keer "sorry" als er weer iemand op de hakken werd getrapt en bijna viel. Na een kilometer of 3,4 gingen we een tunnel onder de Schelde door in en liepen we zo'n 700 meter naar beneden. Het tempo ging iets omhoog en ik was het zat het nerveuze gedoe in de groep en besloot er net voor te gaan lopen. Het was warm in de tunnel, ik zweette flink en was blij dat we naar 5, 600 meter klimmen weer lekker in de buitenlucht kwamen. De eerste 5 kilometer ging in ruim 23 minuten en voelde prima. Bij het 6 kilometer punt stonden m'n trouwe supporters te wachten en rende Levi een stukje mee, erg leuk uiteraard.

Ik focuste me weer op mijn tempo en liep de volgende 5 km in een kleine 23 minuten. Naarmate  de race vorderde kreeg ik meer en meer vertrouwen en ging ik iets harder lopen. De 5 kilometers volgde zich voor mijn gevoel snel op en gingen steeds in of net onder de 23 minuten. Halverwege kwam ik door in 1:37. Het weer bleef bijna onveranderd al waren er soms hele kleine momenten dat het droog was. Ook over de helft kon ik lekker de 5 kilometers in 23 minuten blijven lopen.
Ik voelde me goed en was echt aan het genieten van deze marathon en het machtige gevoel dat mijn lijf dit aankan.
Tot de 35 kilometer kon ik dit prima zo houden maar toen steeg mijn hartslag en zakte het tempo gestaag. Gelukkig kon ik de schade beperken en redelijk blijven hobbelen om zo moe gestreden en tevreden te finishen in een tijd van 3 uur 15 minuten en 59 seconden als 62e in de categorie M40 en 288e overall.
Morgen genieten nog we even van deze mooie stad en z'n ZOO en genieten we na van deze mooie beleving.

Vrouwlief nam deze foto bij de finish en vroeg me of ik moest poepen toen ik hier stond. Sport is en blijft emotie...