Vrede's marathon

Na 10 weken marathontraining was het vandaag zover; mijn 23e marathon. Dit keer geen marathon over alleen verharde wegen maar één die ook wat onverhard in het parcours had.
Daarom was het doel voor vandaag lekker lopen en zien wat het wordt op dit lastige parcours.
De start van deze marathon was lekker vroeg, dus moest ik per auto reizen omdat ik per trein te laat zou komen.
Vroeg uit de veren (07:00 uur) en een bord poffertjes naar binnen gewerkt om de maag goed te vullen. Om 07:30 uur vertrokken richting Den Haag, aldaar een gratis parkeerplek gevonden een kilometer of 2 van de start.
Na een kleine wandeling om 8:30 uur aangekomen in de ''Pulchri'', dit is een soort kunststudio waar tentoonstellingen plaats vinden en waar vandaag dus de startnummers opgehaald en omgekleed kon worden.
Ook kregen we een mooi shirt als herinnering aan deze marathon, alleen jammer dat ze bijna op waren en er alleen nog xl maten waren.
Het was vandaag redelijk goed marathonweer, al stond er redelijk wat wind, een graad of 17 en soms wat miezerregen.
De halve en hele marathon startten tegelijk dus gingen we om 09:00 uur van start met 569 halve en 139 hele marathonlopers. Ik kon lekker vooraan starten en had zo geen last van de drukte. De eerste kilometers was het zoeken naar een lekker tempo wat weinig energie kostte.
De eerste kilometers liep ik een tempo van zo'n 4:25 min/km. Na wat kilometers door de stad gingen de lopers van de halve marathon links en wij rechts af een mooi duinpad op. Ik was er inmiddels ook achter dat het parcours veel hoogteverschillen kende.
Inmiddels liep ik in een groepje van 4 mannen en hier en daar moesten we goed opletten niet verkeerd te lopen want vaak stond de verkeersregelaar niet op te letten of stond er ergens een soort pijl op de weg getekend.
Na ruim 9 kilometer kon het echte werken beginnen en moesten we het strand op. We liepen zo snel mogelijk naar de kustlijn om op hard zand te kunnen lopen. Het was goed lopen op dit zand alleen was er nog één probleem; het waaide hier toch echt stevig. We konden niet echt uit de wind lopen bij elkaar want de wind was nogal draaierig.
Na 2,5 kilometer strand doemde Scheveningenhaven op en vroegen we ons af waar we heen moesten. Opeens zagen we wat mensen staan zwaaien boven aan het strand, we moesten dus blijkbaar daar heen.
Dus wij weer door het mulle zand van het strand af en de haven van Scheveningen in.
Heel Den Haag en Scheveningen sliep blijkbaar nog, want er stond werkelijk waar geen mens langs het parcours.
Nadat we de haven rond gelopen hadden werden we weer het strand opgestuurd tenminste een steltonplaten pad, totdat iemand van de organisatie al fietsend over de boulevard schreeuwde dat we over het strand door het zand moesten lopen. Nadat we ons eerst dom hielden deden we dit toch maar na elke honderden meters.
We zochten de kustlijn weer op en knokten met z'n vieren tegen de wind in. Soms moest je aan de kant springen om geen natte voeten te krijgen, dit ging natuurlijk ook wel eens mis.
We moesten halverwege deze 9 kilometer strand nog een stukje mul zand lopen om bij de drinkpost te komen waar we even stopten om wat te drinken. We praatten wat onder het drinken en concludeerden dat het erg zwaar was.
Na het vervolgen van onze weg viel ons groepje in tweeën, en liep ik samen met m'n medeloper de laatste kilometers strand.
Op het strand was het tempo zo rond de 5:25 min/km en toen we bij kilometer 25 weer van het strand af kwamen konden we het tempo weer onder de 5:00 min/km krijgen.
M'n medeloper zei dat er kramp op kwam en ging langzamer lopen dus moest ik alleen door, maar na een kilometer sloot hij weer aan. We praatten wat en waren het erover eens dat we als we dit tempo konden houden een tijd van net onder de 3:30 konden realiseren.
Na weer wat kilometers waarin mijn spieren ook hier en daar wat begonnen te kraken haakte mijn medeloper weer af met kramp.
Ik stopte bij elke drinkpost even om goed te drinken om vervolgens weer verder te hobbelen want het tempo was er inmiddels aardig uit.
Met nog een paar kilometer te gaan kwam m'n medeloper voorbij alsof ik stil stond, hij had blijkbaar een 2e adem gevonden.
De kilometers schoten inmiddels aardig op en een tijd onder de 3:30 zat er misschien nog net in maar niets was minder waar, deze marathon stopte niet bij 42,195 kilometer maar bij 43,190 km.
Dus die 3:30 zat er niet in maar ja ik heb ook mijn 23e marathon uitgelopen en wel in een tijd van 3:36:46, met deze tijd werd ik 9e. Met een mooie medaille en zere benen keerde ik huiswaarts.