Vandaag was het dan eindelijk zover, na weken hard trainen liep ik vandaag mijn 29e marathon. Na een reeks teleurstellende wedstrijden hoopte ik dat het vandaag weer eens lekker liep. De knie wil nog steeds niet erg dus die was ingetapet vandaag.
Samen met loopmaten Matthijs en Pascal reisde ik al vroeg per trein naar Rotterdam. Het was nog wat fris maar het beloofde een zomerse dag te worden, de angst van elke marathonloper natuurlijk.
Na omgekleed te hebben gingen we richting startvak aldaar wat warm gedribbeld en nadat Lee Towers "You never walk alone" ten beste had gegeven klonk het kanonschot en konden we de strijd met de mythische afstand aangaan. Met Pascal aan m'n zijde liep ik de kilometers, het plan was om 4:30 min/km te gaan lopen. We zochten onze weg in de menigte dat ging goed want we mochten vrij vooraan starten. Na een paar kilometer merkte ik al dat ik het wat benauwd had en de ademhaling niet helemaal op orde kreeg. Het tempo lag iets te laag (4:37 min/km) maar dat namen we voor lief. We hobbelde zo onze kilometers en ik kreeg het al zwaarder en zwaarder, of het nou het weer was of wat anders ik weet het niet. Maar wel had ik door dat het een barre strijd ging worden. Bij 19 kilometer moest ik Pascal vaarwel zeggen want m'n tempo zakte nog verder.
