Two Rivers marathon

Vandaag was het dan zover mijn 42e en laatste marathon. Afgelopen week nog wel wat getwijfel of ik wel zou gaan vanwege een hardnekkige verkoudheid en hoestbuien. Mijn vader fietste vandaag mee als begeleiding, gezellig en handig uiteraard. Als verassing kwam hij aan met een mooi hesje.

Een plan was er niet vandaag gewoon lekker lopen en zo net onder de 3:30 over de finish komen. Eenmaal van start hobbelde ik lekker de kilometers door misschien iets te optimistisch maar het voelde prima. Het 10 kilometer punt passeerde ik na zo'n 46 minuten. Na een kilometer of 15 begonnen de benen al wat te haperen helaas en na 20 kilometer spookte al door mijn hoofd "hoe ga ik in godsnaam de finish halen".

Ik hobbelde van verzorgingspost naar verzorgingspost het tempo was ver te zoeken.

Het werd zwaarder en zwaarder de benen wilde helemaal niks meer. Met de finish in het zicht zag ik ook mijn vrouw en kinderen staan die deze laatste marathon toch niet zomaar voorbij wilde laten gaan dit deed mij wel wat, emotioneel finishte ik mijn slechtste marathon ooit in een tijd van 3:52:03. 

 

Helaas overleed mijn vader en trouwe meefietser totaal onverwachts op maandag 25 april op 72 jarige leeftijd in zijn slaap.

Bedankt voor alles pa we gaan je nooit vergeten.